Bevallingsverhaal Lilly-Rose deel 1 – “Doe ik ff” dacht ik…….

Vandaag vertel ik het eerste deel van mijn bevallingsverhaal, van mijn oudste, en dus eerste kind.

16 november 2010

Vandaag ben ik 39+6 weken zwanger. Ondanks mijn energietekort, gekneusde ribben en omhoogkomend maagzuur ben ik niet te stuitten van mijn roze wolk. Anthony en ik wonen tijdelijk bij mijn ouders en om wat geld te verdienen maken we wat schoon in de avonduren. Op weg naar ‘’ons’’ bijbaantje in de avond wippen we voor een routinecheck binnen bij de verloskundige praktijk. Alles is koek en ei, totdat ik de hoog opgetrokken wenkbrauwen zie van de verloskundige terwijl ze kijkt naar de uitslag van de bloeddrukmeter.

“Je moet nu naar het ziekenhuis”

Even ben ik helemaal flabbergasted. Nee, ik moet naar mijn werk. Gevoelsmatig voel ik een hele hevige weerstand, niet echt gunstig voor mijn bloeddruk,”Ik wil thuis bevallen”. Bij binnenkomst in het ziekenhuis krijg ik vrijwel meteen een bevallingssuite aangewezen en 2 grote rode capsules om mijn bloeddruk te verlagen in mijn mik gedouwd. Verschillende doctoren en verpleegkundige komen en gaan, ze doen wat testjes. Ze leggen uit dat ik de morgenvroeg zal worden ingeleid. VERSCHRIKKELIJK. IK WIL NAAR HUIS!

17 november 2010 (07:00)

‘’Wakker worden’’ hoor ik, ik kreun. Ik wil me nog wel 10 x omdraaien en doorslapen. Wie haalt het in zijn hoofd om mij wakker te maken en WAAR IS MIJN ZWANGERSCHAPSKUSSEN! Ik open mijn ogen en realiseer mij ineens dat ik in het ziekenhuis ben. Ik glimlach naar de verpleegkundige. Vandaag ga ik eindelijk mijn dochter ontmoeten.. Ik douche, we maken nog wat foto’s van mijn gigantische buik en krijg mijn ontbijt. Mijn vliezen worden om 08:00 gebroken.

08:00

Wat gaat de tijd langzaam. Let’s get this party started already! Ik pers die baby er wel even uit. IK HAAT WACHTEN. Ein-de-lijk komt er schot in de zaak, er komt een dokter binnen, hij haalt een haaknaald tevoorschijn en even denk ik dat hij mij gaat leren haken om de tijd te doden.

In een mum van tijd worden mijn vliezen gebroken, de banden voor de zoveelste keer om mijn buik gebonden voor de CTG-scan en krijgt mijn onschuldige baby een springveer in haar hoofd gedraaid. Door al die toeters en bellen heb ik dus geen bewegingsvrijheid meer. Ik heb mij slecht voorbereid wat betreft geboorteplan. Ik laat het wel over me heen komen. Je goed voorbereiden heeft toch geen zin. Er word aan mij gevraagd of ik pijnstilling wil. Nee, aangezien ik een drugsverleden heb.

De houding en de sfeer slaat meteen om, ‘’o’’ zegt de vrouw aan het voeteneinde, ‘’dan wil ik wel even een urinecontrole bij u doen’’. Ik grinnik heel zelfverzekerd en al schouderophalend zeg ik nog super trots: ‘’ ik heb niks te verbergen, ik rook niet eens.’’  Dan ineens mag ik wel weer ineens los van de CTG en mag ik wel uit bed. Ik was verbaasd want ze zeiden kort ervoor nog, als uw vliezen zijn gebroken mag u niet meer uit bed. Ik schuifelde met samengeknepen billen naar de wc, bang om onderweg per ongeluk mijn kindje te laten vallen…..

10:00

Van weeën voel ik vrij weinig, ook de CTG scan geeft lange tijd aan dat het rustig is. De volgende stap is oxytocine. Huiverig kijk ik naar de naald die in mijn huid prikt, je moet wat over hebben voor zo’n baby. Ja hoor, daar komen ze dan, de langverwachte weeën. Ze zijn makkelijk te handelen. Ik ben er nog steeds heilig van overtuigd dat ik de baby er zo uit manoeuvreer doormiddel van mijn aangeleerde lotusademhaling. Ik denk vrij snel dat de ontsluitingsweeën zijn begonnen en ben ook telkens in de veronderstelling dat het zo over is. Af en toe peilen ze hoe de stand van zaken is maar verder dan 1 cm komen we niet.

12:00

De boel lijkt naar een paar uur op gang te komen, ik voel vooral pijn in mijn rug en buik. De oxytocine word afgekoppeld onder het mom van ‘’de rest gaat nu vanzelf’’. Al snel zwakken de weeën weer af, we hebben wel al 2 hele centimeters in de pocket. Ik voel me zwak en teleurgesteld, maar vooral heel, heul, HEEEEEEEL ongeduldig.

Dit was deel 1 van mijn bevallingsverhaal. Ik ben ook benieuwd naar jouw/jullie ervaringen. Vertel het zeker hieronder in de comments, of stuur mij een link naar jouw verhaal. Lees hier het eerste deel van mijn bevallingsverhaal van mijn tweede kindje.

To be continued………

Vandaag vertel ik het eerste deel van mijn bevallingsverhaal, van mijn oudste, en dus eerste kind. 16 november 2010 Vandaag ben ik 39+6 weken zwanger. Ondanks mijn energietekort, gekneusde ribben en omhoogkomend maagzuur ben ik niet te stuitten van mijn roze wolk. Anthony en ik wonen tijdelijk bij mijn ouders en om wat geld te…