Bevallingsverhaal Jordan deel 1

Na aanleiding van de actie #genoeggezwegen van de geboortebeweging, dacht ik terug aan mijn eigen bevallingen. Ik zocht de oude artikelen die ik jaren terug schreef op, schaafde het hier en daar bij en zie hier het resultaat:

Augustus

Jordan werd afgelopen augustus 8 jaar. Met de app ‘’Timehop’’ word ik nu dagelijks herinnert aan de tijd na zijn geboorte. Ik was 28 augustus 2013 uitgerekend. Maar door omstandigheden werd hij op 14 augustus 2013 kerngezond ter wereld gebracht door niemand minder dan MOI.

De aankomende dagen ga ik jullie mijn verslag van mijn bevallingsverhaal delen. Het was voor mij een zwaardere zwangerschap dan de eerste. Ik kon niet zo goed plaatsen of het nu kwam omdat ik al een kind had waar ik ook nog voor moest zorgen of dat het echt lichamelijk was. Ik voelde me op sommige dagen ook energiek en fit dus ging ik ervan uit dat ik mijzelf, maar niet zo moest aanstellen.

Planning is niet mijn sterkste kant

Het was opnieuw geen geplande zwangerschap, kwam ook helemaal niet uit qua planning. Ik had mij net ingeschreven voor een HBO-studie en Anthony runde toen nog de Kroeg in Tiel, terwijl we in Lelystad woonde. Binnen een maand stopte ik met de studie, ik trok het niet meer. De belastingdienst maakte het mij ook onmogelijk, door hoge bedragen terug te vorderen, maar dat durfde ik niet te zeggen.

Pijntjes en kwaaltjes

Het tweede trimester schepte wat hoop. De nesteldrang was sterker dan mijn oververmoeidheid. Ik heb in die tijd nog allemaal kastjes en tafeltjes staan schuren, ik barstte van de energie. De zon scheen, het was heerlijk weer en ik kon er gelukkig met volle teugen van genieten, tussen de dutjes door.
Het derde trimester naderde en het gesloopte gevoel was terug, en hoe? De zomer was zo heftig aanwezig dat ik gek werd van de hitte. Mijn HB-waarde kelderde in een vrij korte periode en in overleg met de gynaecoloog en na een aantal ziekenhuisopnames werd er een inleiding met 37 weken ingepland.

Balen!

Ik baalde enorm. Mijn hoop dat dit het succesverhaal zou worden waar ik naar smachtte, werd omgezet in teleurstelling. Blijkbaar had ik daar geen recht op , na de bevalling van Lilly. Ik was misschien iets te naïef geweest met mijn idyllische beeld en had de wens om thuis te bevallen al laten vallen, moest ik nog meer opgeven? Kon ik weer een helse bevalling verwachten?

Bevallingsplan

Op zich vond ik het ook niet erg dat ik in het ziekenhuis moest bevallen. Mijn grootste angst was dat ik weer overvallen zou worden door de pijn en dat ik niet in staat zou kunnen zijn om de controle te bewaren. Ik wilde namelijk graag onder de douche kunnen staan en uit bed kunnen gaan tijdens de weeën, ergens was ik bang dat dat weer niet zou kunnen en dat ik mij niet gehoord zou voelen.
Ik stelde direct een bevallingsplan op, dat advies had ik de vorige keer in de wind geslagen. Wist ik veel dat verloskundige en verpleegkundige geen gedachtes kunnen lezen.

Zijn jullie voor een thuisbevalling of ziekenhuisbevalling? Hebben jullie ervaring met een bevallingsplan?
Let me know in the comments! & stay tuned for part 2

Na aanleiding van de actie #genoeggezwegen van de geboortebeweging, dacht ik terug aan mijn eigen bevallingen. Ik zocht de oude artikelen die ik jaren terug schreef op, schaafde het hier en daar bij en zie hier het resultaat: Augustus Jordan werd afgelopen augustus 8 jaar. Met de app ‘’Timehop’’ word ik nu dagelijks herinnert aan…